วันก่อนนั่งกินปูสามตัว
ด้วยความที่กินยาก จะนั่งจับเจ่ากับมันคงเบื่อน่าดู
เลยเปิดหนังดูไปพลางๆ กะว่าดูเรื่องที่เคยดู (นาน) แล้วนี่แหละ แก้เหงา
ปรากฎว่า เพลินมาก ...กินไปดูไป ปูหมดพร้อมหนังจบ
- SOURCE CODE : แฝงร่างขวางนรก -
(ชื่อไทยแนวแสรด)
เคยอ่านเจอมาว่า การย้อนเวลามีสองแบบ
- กลับไปแก้ไขอดีต
- ย้อนเพื่อเปลี่ยนแปลงอนาคต
แนวคิดของ source code เป็นการย้อนเวลาแบบที่สอง
ซึ่งแนวคิดแม่งแนวๆๆๆๆๆ มากๆ
เครื่อง source code สามารถส่งคนไปในร่างอีกคนของเหตุการณ์
ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ เพียงแปดนาที
เพื่อรวบรวมข้อมูลในเหตุการณ์ดังกล่าว
นำมาเปลี่ยนแปลงอนาคต
ในภาพยนตร์
พระเอกต้องย้อนกลับไปในรถไฟขบวนเดิม ช่วงเวลาเดิม
และใช้เวลา 8 นาทีที่มีในการเสาะหาต้นเหตุของระเบิด
หนังเล่าสองอย่างไปพร้อมๆ กับ
เหตุการณ์ใน source code และเหตุการณ์ภายนอก
เหตุการณ์ภายใน เป็นการค้นหามือวางระเบิด
ส่วนเหตุการณ์ภายนอก เป็นการค้นหาคำตอบว่าพระเอก 'ติด' อยู่ที่ไหน
(ฮว้าก แนวมาก อยากรู้ทั้งสองเรื่องเลยทีเดียว)
ในเวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่ง พระเอกต้องคลายปมทั้งสองไปพร้อมๆ กัน
ปมหนึ่ง ถูกบังคับให้คลาย
อีกปม เป็นปมที่อยากรู้ด้วยตัวเอง
สิ่งที่เราตั้งคำถามขณะดู คือคำถามเกี่ยวกับองค์กรที่ผลิต Source Code
"ทำแบบนี้ถูกต้องแล้วหรือไม่?"
** ต่อไปจะเป็นการ SPOIL **
Source Code ได้นำสมองส่วนที่ยังใช้การได้ของทหารที่เสียชีวิตไปแล้ว
มาต่อเข้ากับเครื่อง เพื่อใช้ส่งเข้าไปในโลกคู่ขนานต่างๆ
* โดยลบความจำหลังจบภารกิจ *
พระเอก (เจคอะ จำชื่อไม่ได้) ผ่านการทำภารกิจมาถึงสองเดือนแล้ว
แต่ทุกครั้งที่เสร็จภารกิจเขาจะถูกลบความจำ
ทำให้พอต้องปฏิบัติภารกิจใหม่ เขาจะไม่รู้ว่าตัวเองตายไปแล้ว
มันถูกต้องแล้วหรือที่ไม่บอกความจริง?
การปฏิบัติภารกิจสร้างความเจ็บปวดจากการโดนระเบิดซ้ำๆ เป็นสิบครั้ง
นอกจากนั้นยังเจ็บปวดจากการสูญเสียหญิงผู้เป็นที่ร้าก ที่เข้าไปผูกพันกันใน source code
แถมยังเจ็บปวด เมื่อรู้ตัวว่าตายไปนานแล้วอีกต่างหาก
ความสำเร็จในการยับยั้งอาชญากรของโครงการ Source Code
ย่ำอยู่บนจิตใจทหารคนหนึ่ง ที่ควรจะได้จากไปอย่างสงบ
ต้องสละจิตใจอันบอบช้ำมาเจ็บปวดซ้ำๆ กับภารกิจที่เขาถูกกดดันให้ทำ
นอกจากนี้ ภาพยนตร์ยังใส่ประเด็นเล็กๆ อย่างความสัมพันธ์พ่อลูก สอดแทรกเข้ามา
ซึ่งก็เศร้าอยู่ เพราะเราสงสารพระเอกเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
แต่ประเด็นนี้ออกจะเบาบางไปนิด เพราะนอกจากพระเอกร้องหาพ่อทั้งเรื่อง
ก็ไม่ได้มีการชี้ให้เห็นถึงปมในใจเป็นพิเศษ (ไม่ได้ขยี้เท่าที่ควร)
แต่ก็ไม่เบาจนน่าเกลียด ก็เลยเศร้าอยู่ (หน่อยๆ)
ส่วนประเด็นความรักพระเอกและนางเอก
ต้องออกตัวว่า ไม่อินเลย
เพราะเขาเพิ่งมาเจอกัน
นางเอกอาจรักตัวตนที่พระเอกเข้ามาสิง (ตัวตนที่เป็นครู) เป็นทุนเดิม
แต่พระเอกนี่สิมาไม่กี่รอบก็เกิดตกหลุมรัก
อีกนัยหนึ่งอาจจะชี้ให้เห็นว่า ตรุมาบ่อยมาก บ่อยจนชอบอินี่แล้ว
ความรักของทั้งสองก็ไม่ได้มีอะไรมาก ก็ บลาๆๆๆ
ติดอยู่จุดนึง ที่ทำให้หนังเรื่องนี้จบไม่ประทับใจ
คือพระเอกเลือกที่จะติดในโลกคู่ขนานที่ทั้งสองรอดชีวิต
เพื่อได้อยู่กับนางเอก ที่ ...ไปรักเค้าขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่
พระเอกต้องสวมร่างใครก็ไม่รู้ไปทั้งชีวิตเลยงั้นเหรอ?
นี่เป็นจุดที่เรานับของเราว่ามัน 'บอด' และ 'น่าเสียดาย' พอสมควร
ถ้าหนังจบดีกว่านี้ อาจจะน่าจดจำมากกว่านี้หน่อยๆ ก็ได้นะ
**** หมดสปอย ****
สรุป
Source Code เป็นภาพยนตร์ที่มีความแตกต่างด้านเนื้อเรื่อง
เล่าได้น่าสนใจ กระตุ้นต่อมอยากรู้อยากเห็นเกือบตลอดเวลา
อาจมีช่วงน่าเบื่อ วูบๆ ไปบ้าง แต่หนังไปเร็วพอที่จะทำให้ไม่หลับ
มีช่องโหว่บ้าง อะไรบ้าง เป็นสีสันให้ถกเถียงกัน
โดยเฉพาะประเด็นโลกคู่ขนาน :)
แต่มีจุดบอดบางอย่างที่อาจจะทำให้หนังเรื่องนี้ไม่ถูกจดจำมากเท่าที่ควร
ploynno : 7 / 10
